خاموشی

خاموشی

خواستی که دنیا مال تو باشد و آشنا رفتی اما غریبه در یادها ماندی فراز نوای آرمانهایت بر تارک دنیا زخمی باز بر جا گذاشت تو کیستی که همان فکر در ذهن مغشوش آدمهای خسته روحی شاید تک برگ بر نوک شاخه که منتظر آخرین باد شمالیس شاید حس ندیدنت پای دنیارو برایم لرزاندو از لرز به گرمای تو پناه آرد.بی گودار به آب زدی اما تک تیر تو بر سیبل زندگی نشست. صدایت را  برای گوشهای بیدار .بیدار نگه دار که سرمای این

روزها تمام صداها رو به خوابی عمیق فرو برده...